ประวัติ หลวงพ่อลี วัดอโศการาม
ท่านพ่อลี มีนามเดิมว่า ชาลี นารีวงศ์ เกิดเมื่อวันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2449[1] (นับแบบปัจจุบันเป็นปี พ.ศ. 2450) ที่ตำบลยางโยภาพ อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี เป็นบุตรของนายปาว นางพ่วย นารีวงศ์ ได้ช่วยบิดาทำงานจนอายุครบอุปสมบทจึงได้อุปสมบทเมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2468 เมื่อบวชได้ 2 พรรษา ท่านได้ฟังเทศน์จากศิษย์รูปหนึ่งของพระอาจารย์มั่น จึงเกิดเลื่อมใสออกติดตามหาพระอาจารย์มั่นจนพบท่านที่วัดบูรพา จังหวัดอุบลราชธานี ท่านสอนให้ภาวนาว่า “พุทฺโธ ๆ” และได้ติดตามท่านออกจากจาริกไปตามที่ต่าง ๆ แล้วญัตติในธรรมยุติกนิกายเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2470 ณ มีพระปัญญาพิศาลเถร (หนู ฐิตปญฺโญ) วัดปทุมวนารามราชวรวิหาร จังหวัดพระนคร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์เพ็ง วัดใต้ จังหวัดอุบลฯ เป็นกรรมวาจาจารย์ หลังอุปสมบทแล้วท่านยังคงถือธุดงค์ข้อฉันมื้อเดียวและอยู่โคนไม้เป็นวัตรอย่างเคร่งครัด
ท่านจาริกไปยังสถานที่ต่าง ๆ รวมถึงเขมร พม่า และอินเดีย จนมาสร้างสำนักสงฆ์แม่ชีขาว จ.สมุทรปราการ ต่อมาตั้งชื่อว่า “วัดอโศการาม” เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงพระเจ้าอโศกมหาราช และได้ก่อสร้างเสนาสนะจนวัดรุ่งเรืองเป็นที่ศรัทธาของพุทธศาสนิกชนเรื่อยมาจนทุกวันนี้[2]
ท่านพ่อลีเริ่มอาพาธหนักตั้งแต่วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2502 กระทั่งวันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2504 ท่านจึงถึงแก่มรณภาพรวมอายุ 54 ปี 334 วัน พรรษา 33