ประวัติ หลวงปู่ขำ เกสาโร
วัดบ้านหนองแดง อ.นาเชือก จ.มหาสารคาม
ปัจจุบัน (เม.ย.2562) ท่านอายุ 93 ปี 73 พรรษา
. โดยสังเขป นามเดิมชื่อนายขำ ธรรมดา เกิดเมื่อปี พ.ศ.2471 ณ บ้านหนองแดง ต.หนองกุง อ.นาชือก จ.มหาสารคาม เป็นบุตรของ นางเข็ม และนายโด่ ธรรมดา มีพี่น้องร่วมมาดารทั้งหมด 7 คน บรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุ 13 ปี (พ.ศ.2484) โดยมี “เจ้าอธิการเนาว์ ยโสธโร” วัดบ้านหนองแดงเป็นพระอุปัชฌาย์ เมื่ออายุครบ 20 บริบูรณ์ (พ.ศ.2492) จึงเข้าอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาวัดบ้านค้อธิ โดยมีหลวงปู่รอด พรมสโร วัดหนองกุง เป็นพระอุปัชฌาย์ เจ้าอธิการเนาว์ วัดหนองแดง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และหลวงพ่อสุบิน วัดหนองม่วง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ จะว่าไปแล้ว “หลวงปู่ขำ เกสาโร” ท่านเป็นทั้งศิษย์ใกล้ชิดและเครือญาติกันกับ “หลวงปู่เนาว์ ยโสธโร” อดีตพระเกจิอาจารย์ดังแห่งลำห้วยลำพังซูเขตติดต่อชายแดนของสองจังหวัด (มหาสารคาม-บุรีรัมย์) ซึ่งในสมัยนั้น “หลวงปู่เนาว์” ท่านมีชื่อเสียงโด่งดังมาก ไม่จะเป็นด้านสรรพวิชาอาคมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นด้าน อยู่ยง คงกระพัน หรือแม้แต่การรักษาผู้ป่วยวิกลจริตจิตฟั่นเฟือง หรือแถวๆบ้านผมเรียกว่า (ปั่วบ้า) ได้ชะงักนักแล อีกทั้งยังเป็นที่พึงทางจิตใจของสานุศิษย์ทั้งสองฝั่งลำห้วยลำพังซู
. ครั้งอดีตเมื่อโยมบิดาท่านเสียชีวิตลงขณะที่ท่านยังเป็นเด็กอยู่ “หลวงปู่เนาว์” จึงเก็บเด็กชายขำมาเลี้ยงและให้บรรพชาเป็นสามเณรในกาลต่อมา หลังจากที่อุปสมบทเป็นพระภิกษแล้วก็ได้กลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านเกิดอยู่ปรนบัติรับใช้ “หลวงปู่เนาว์” พร้อมทั้งศึกษาพระธรรมวินัยตลดอจนถึงสรรพวิชาอาคมแขนงต่างๆจนมีความรู้ความสามารถขั้นอ่านออกเขียนได้จึงได้กราบลา “หลวงปู่เนาว์” เพื่อออกเดินธุดงค์เพื่อเสริมสร้างบารมีธรรมไปยังสถานที่ต่างๆ อาทิ อำเภอพิมาย จ.นครราชสีมา (พ.ศ.2489-2500) เขตอำเภอ บางมูลนาค จ.พิจิตร ( พ.ศ.2501-03) และช่วงนี้เองท่างจึงมีโอกาสเข้ากราบนมัสการและฝากตัวเป็นศิษย์พระเถระชื่อดังรูปหนึ่งของจังหวัดพิจิตรนามว่า “หลวงปู่เขียน” แห่งวัดถ้ำขุนเณร ช่วงนั้นท่านจำพรรษาที่วัดเกาะแก้วและได้ไปมาหาสู่ “หลวงปู่เขียน” เป็นระยะเวลานานกว่า 3 พรรษาจึงโอกาสได้ศึกษาข้อวัตรปฏิบัติต่างๆตามแนวครูบาอาจารย์สั่งสอนจนเป็นที่พึ่งพอใจ ท่านจึงกราบลาอาจารย์เพื่อออกธุดงค์ไปยังจังวัดเชียงใหม่ (จำพรรษาที่ อ.พร้าว) เป็นระยะเวลา 2 พรรษา ช่วงนั้นท่ายยังได้มีโอกาสเข้ากราบนมัสการและสนทนาธรรมกับ “หลวงปู่แหวน สุจิณโณ” วัดดอนแม่ปั๋ง พระอรหันต์แห่งยุคที่มีชื่อเสียงโด่งดังในสมัยนั้น ต่อมาท่านได้ธุดงค์กลับมายังทางภาคอีสานโดยได้อยู่จำพรรษาที่วัดโนนสว่าง อ.หนองบัวลำภู จ.อุดรธานี เป็นระยะเวลากว่า 7 พรรษา เหตุที่ท่านได้ย้ายกลับมาจำพรรษาที่บ้านเกิดเพราะช่วงนั้น “หลวงปู่เนาว์” ซึ่งเป็นบูรพาจารย์องค์แรงของท่าน อาพาธหนักจึงได้สั่งให้ญาติโยมไปนิมนต์ท่านกับมาเมื่อราวปี พ.ศ.2512-13
…. แม้ด้วยวัย 88 ปี ท่านก็ยังเมตตาเล่าอดีตให้ฟังด้วยความปีติ ปัจจุบันสุขภาพท่านยังแข็งแรงโดยวิสัยแล้วท่านจะเป็นคนขยัน ปฏิบัติกิจของสงฆ์อย่างเสมอต้นเสมอปลาย ยามว่างท่านชอบดายหญ้า กวดเศษขยะใบไม้และทบทวนพระธรรมวินัยอยู่เป็นนิจ
…ลำดับสมณศักดิ์ เมื่อปี 2536 ท่านได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นตรี ที่ (พระครูโสภณสราธิการ)
…และเมื่อปี 2557 ได้รับการเลื่อนสมณะเป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นโท (ตำแหน่งที่ปรึกษาเจ้าคณะตำบลชั้นโท) ในราชทินนามเดิม
…หน้าที่ทางการปรกครอง ได้รับการแต่งตั้งเจ้าอาวาสวัดหนองแดงเมื่อปี 2517 และเป็นพระอุปัชฌาย์เมื่อปี 2529 ปัจจุบัน “หลวงปู่ขำ เกสาโร” ถือได้ว่าท่านเป็นพระมหาเถระที่อายุพรรษามากที่สุดรูปหนึ่งของจังหวัดมหาสารคาม เป็นเถระทรงศีลบริสุทธิ์ สมถะ เรียบง่าย เข้าหาสะดวกเมตตาศิษย์ทุกชนชั้น ส่วนในด้านวัตถุมงคล (เหรียญ) รุ่นแรก คณะศิษย์จัดสร้างถวายเมื่อปี 2545 (เจริญพร) มี 3 เนื้อ เงิน-ทองแดง-เหลือง วัตถุประสงค์เพื่อแจกเป็นที่ระลึกในงานทอดถวายผ้าและกฐิน ปัจจุบันต่างก็เป็นที่แสวงหาในหมู่ลูกศิษย์และผู้ที่เคารพศรัทธาอย่างกว้างขวาง