ประวัติ พระครูธรรมภาณโกศล วัดคลองโป่ง

หลวพ่อเอม วัดคลองโป่ง เป็นชาวศรีสำโรงโดยกำเนิด บ้านเดิมของหลวงปู่เอมตั้งอยู่บริเวณริมถนนจรดวิถีถ่อง ฝั่งเดียวกับวัดคลองโป่ง อยู่เหนือวัดไปประมาณ 300 เมตร เกิดเมื่อปีวอก พ.ศ. 2415 ตรงกับต้นสมัยรัชกาลที่ 5 เป็นบุตรคนสุดท้องของ นายสน และ นางทิม ซึ่งเป็นต้นตระกูล “สนทิม”

ในวัยเยาว์หลวงพ่อเอม ได้ข้ารับการบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดคลองโป่ง ในสมัยที่หลวงปู่เหล็ก เจ้าอาวาสวัดคลองโป่งในขณะนั้น ทั้งได้ศึกษาพระธรรมวินัย จนกระทั่งได้มีโอกาสไปศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลีที่วัดระฆังโฆสิตาราม เป็นเวลา 4-5 ปี

เมื่ออายุครบบวช ได้เข้ารับการอุปสมบทเป็นพระภิกษุ และจำพรรษาที่วัดคลองโป่ง ทั้งยังได้ศึกษาเพิ่มเติมทั้งในส่วนของพระปริยัติธรรม วิปัสสนากัมมัฏฐานจนเชี่ยวชาญและแตกฉาน

ต่อมาเมื่อตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดคลองโป่งว่างลง จึงได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสต่อจากพระอุปัชฌาย์นวม ทั้งยังดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าคณะแขวงศรีสำโรง [1] ประมาณ พ.ศ. 2450 (เจ้าคณะอำเภอ) และได้ดำรงสมณศักดิ์ที่พระครูธรรมภาณโกศล (เอม) พร้อมตำแหน่งพระอุปัชฌาย์ด้วย

เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2457 สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส (12 เมษายน พ.ศ. 2403-2 สิงหาคม พ.ศ. 2464) ได้ประกาศแต่งตั้งหลวงพ่อเอม เป็นเจ้าคณะเมืองสุโขทัย[2] อีกตำแหน่งหนึ่งด้วย สืบต่อจากพระครูศีลวัตรวิจารณ์ เจ้าอาวาสวัดราชธานี ในขณะที่อายุได้ 42 ปี